Miłość platoniczna

 

Czym jest miłość platoniczna

Miłość platoniczna, inaczej Philia, jest wolna od seksu i zmysłowości. 
Tradycyjnie miłość taka definiowana jako więź dwojga ludzi nastawiona
 na związek duchowy, a nie ich cielesne zbliżenie. Pojęcie miłości platonicznej
 pochodzi od greckiego filozofa Platona, który uważał, że miłość pozbawiona 
cielesności i kontaktu fizycznego jest najwyższą formą uczucia, którym możemy
 darzyć inną osobę. To rodzaj miłości przyjacielskiej, bezinteresownej, lojalnej i
 wiernej. Jest ona częstym motywem literackim. Znajdziemy ją w takich dziełach 
jak „Cierpienia młodego Wertera” Goethego czy „Balladynie” Słowackiego, 
„Dziadach” Mickiewicza. Również obecna jest w tzw.miłości dworskiej
 rozpowszechnionej w średniowiecznej Europie, gdy rycerz uwielbiający
 damę swego serca bynajmniej nie dążył do cielesnego zaspokojenia. Gdy 
dziś mówimy o miłości platonicznej, mamy na myśli uczucie pozbawione
 kontaktu fizycznego, lecz na ogół nie wykluczające pożądania.
 

Miłość platoniczna wspołcześnie

 
We współczesnym świecie pojęcie miłości platonicznej używane jest w
 sytuacji, gdy bardzo byśmy chcieli, aby łączyło nas coś więcej z obiektem 
naszych westchnień, lecz jest to osoba w jakiś sposób niedostępna. Wtedy 
wiadomo, że realnej szansy na związek nie ma, gdyż obiekt naszych uczuć
 jest zajęty albo posiada już swoją rodzinę, lub też dzieli Was zbyt duża 
różnica wieku. Człowiek, który kocha platonicznie, obsesyjnie myśli o 
osobie kochanej, ale niestety najczęściej obiekt tej miłość nie odwzajemnia
 uczuć. Miłość platoniczna jest typowym zjawiskiem wśród nastolatków
 kochających się w wieku młodzieńczym w swoich idolach z gazet i z
 telewizji i nikogo nie dziwi, że gwiazdy są dla młodych ludzi chodzącymi
 ideałami i marzą oni o spotkaniu z nimi. Zdarza się, że miłość platoniczną
 odczuwamy również w starszym wieku wobec osób, które są dla nas 
autorytetami 
– tak forma miłości wiąże się z wielkim podziwem lub niekiedy nawet 
pożądaniem fizycznym.
 

Ryzyko miłości platonicznej

 
Miłość platoniczna to uczucie, na które podatne są przede wszystkim osoby
 nieśmiałe bądź mające trudności w nawiązaniu nowych kontaków i które 
większość czasu spędzają same w domu. Zamiast wyjść do dyskoteki lub 
spotkać się z przyjaciółmi, zaangażować się w relacje z rówieśnikami siedzą
 same w domu oglądając film z ubóstwianym aktorem lub wieszając plakaty 
ubóstwianej piosenkarki na ścianę. Wiąże się z tym ryzyko, że przy tak
 wyidealizowanym wyobrażeniu o partnerze trudno będzie takim osobom 
znaleźć prawdziwą miłość, gdyż będą one kierowały się cechami swojej 
miłości platonicznej podczas wyboru prawdziwego partnera.

 
Miłość platoniczna jest  jednostronna

  
Osoby kochające platonicznie niekiedy nawet nie znają osobiście obiektu
 swoich uczuć.  Jest tomiłość duchowa, zadawalająca się rozmyślaniem o
 drugiej osobie, podziwianiem jej i marzeniami o wielkich uczuciach. Brak
 w niej elementu pożądania, zaborczości i potrzeby posiadaniapartnera jako 
towarzysza życia na co dzień. W rzeczywistości najczęściej po prostu 
wypieramy taką potrzebe bycia razem, bo wiemy że jest to niemożliwe. W 
konsekwencji  kochając platonicznie tylko cierpimy, ponieważ nie możemy
 dzielić życia z naszym obiektem westchnień. Jest to raczej przykre uczucie 
ubóstwiania kogoś, kto jest nieosiągalny i do tego być może w rzeczywistości 
zupełnie inny, niż w naszych wyobrażeniach. Nikt nie jest przecież ideałem. 
Nawet uwielbiany przez miliony aktor ma swoje wady. Dużo lepiej jest poznawać
 nowych ludzi z ich wadami i zaletami i uczyć się nawiązywać znajomości i
 związki w realnym życiu.

Trzy zasady

Czy znając wszystkie za i przeciw, można bez obaw zdecydować się na seks analny? To sprawa indywidualnych upodobań i chęci. Najważniejsza jest wyraźna zgoda na tę formę zbliżenia obojga partnerów. Nikogo nie wolno do tego zmuszać ani usilnie namawiać. Nie każdy jest bowiem w stanie przezwyciężyć swoje psychiczne zahamowania. Nie warto też poświęcać się dla drugiej osoby tylko dlatego, że ona tego chce. To może nie tylko zniszczyć związek, ale spowodować zahamowania seksualne, a nawet uraz do wszelkich zbliżeń. Jeśli jednak oboje zdecydujecie się spróbować seksu analnego pamiętajcie o trzech podstawowych zasadach. Po pierwsze - najważniejsze jest zdrowie -  żadne z was nie może mieć zmian chorobowych w okolicach odbytu. Po drugie: trening czyni mistrza  -poćwiczcie najpierw delikatniejsze pieszczoty. Po trzecie - nic na siłę -  zachowajcie maksimum ostrożności i delikatności. Jeśli pomyślnie przejdziecie te trzy rozkoszne kroki, może to oznaczać, że jesteście kochankami idealnymi. Czego szczerze wam życzymy!

Prawda czy fałsz?

Seks analny to nic innego, jak tylko stosunek doodbytniczy - FAŁSZ

Seks analny nie musi oznaczać tylko i wyłącznie penetracji członkiem odbytu. Jest to już ostatnia faza zbliżenia, przeznaczona głównie dla kochanków doświadczonych i odpowiednio do tego przygotowanych. Mniej zaawansowani powinni zacząć od pieszczot analnych, które też mogą sprawić wiele przyjemności. Okolice odbytu są bowiem strefą silnie erogenną, więc pobudzane i stymulowane zapewniają miłe doznania. Niektórzy wykorzystują to również podczas stosunków waginalnych, pieszcząc te okolice lub wkładając delikatnie palec do odbytu. Może to nie tylko stanowić bodziec niezwykle podniecający, ale i zintensyfikować rozkosz przeżywaną podczas orgazmu. Pieszczoty pośladków można również wykorzystać w grze wstępnej - głaskanie, pocałunki czy delikatne ruchy języka to dla wielu osób doznania niezwykle przyjemne i erotyczne. 
Odbyt jest miejscem bardzo wrażliwym - dlatego tak silnie odczuwalna jest zarówno przyjemna, jak i te mniej przyjemna stymulacja. Trzeba być więc niezwykle ostrożnym. Specjaliści radzą, by wcześniej odpowiednio przygotować się do zbliżeń analnych. Takim sposobem jest delikatne pieszczenie okolic odbytu, w trakcie którego zaleca się wkładanie do niego najpierw nawilżonego palca, następnie dwóch, a dopiero potem członka. Ważne jest też, aby użyć odpowiednią ilość środka zwilżającego - wazeliny, kremu lub specjalnych lubrykantów dostępnych w sex shopach. Ma to duży wpływ na jakość zbliżenia, gdyż odbyt nie jest tak silnie nawilżony, jak pochwa. Do tego zwieracz uniemożliwia wydostanie się śluzu na zewnątrz. Tę przeszkodę trzeba więc pokonać nawilżając owe okolice sztucznie. Zmniejszy to również ryzyko nieprzyjemnego otarcia. Kiedy już dojdzie do penetracji - na początku nie należy wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Członka należy wprowadzać do odbytu powoli i z wielkim wyczuciem. Przy pierwszych próbach należy też unikać głębokiej penetracji. I jeszcze jedna fundamentalna zasada! Osoba penetrowana musi być maksymalnie rozluźniona. Najmniejsze spięcie może spowodować zaciśnięcie mięśni okołoodbytniczych, a tym samym ból. Przy zastosowaniu się do powyższych zasad stosunek analny nie powinien być bolesny.  

Seks analny sprawia przyjemność tylko mężczyznom - FAŁSZ

Dla kobiety penetracja analna jest często bardzo podobna do stosunku pochwowego. Spowodowane jest to tym, że pomiędzy pochwą i odbytem znajduje się jedynie cienka błona. W czasie stosunku analnego pobudzane są więc wszystkie te same miejsca, co w trakcie penetracji dopochwowej, a dodatkowo jeszcze wiele innych. Zarówno u kobiety, jak i u mężczyzny okolice odbytu to sfery erogenne. Okolice te są unerwione przez te same pączki nerwów co narządy płciowe. Wiele kobiet osiąga łatwiej orgazm, gdy podczas zbliżenia wprowadza palec od odbytu. U mężczyzn tego typu pieszczoty przyspieszają erekcję. 
Jeśli chodzi zaś o doznania mężczyzn homoseksualnych, którzy podczas stosunku są stroną penetrowaną, to ich przyjemność wiąże się głównie z bezpośrednią stymulacją prostaty, która jest położona kilka centymetrów za ścianą odbytnicy. 
Dla obu stron podniecający może być już sam fakt uczestniczenia w tego typu zbliżeniu, jako w czymś dzikim, wyuzdanym i niemal zwierzęcym. Kobiety, które lubią być dominowane przez swoich partnerów mogą czuć się w takiej sytuacji usatysfakcjonowane.  

Seks analny może (ale nie musi) spowodować uszkodzenie narządów wewnętrznych - PRAWDA

Jeśli zachowamy ostrożność podczas zbliżenia, do uszkodzenia narządów wewnętrznych na pewno nie dojdzie. Jednak odbyt jest miejscem niezwykle delikatnym i nie przystosowanym do ruchów frykcyjnych. Poza tym wyściela go najdelikatniejsza błona śluzowa w całym ludzkim organizmie. O otarcia lub pęknięcia nie jest więc trudno. Jeśli podczas zbliżenia lub po nim wystąpi ból okolic odbytu lub krwawienia, oznacza to, że najprawdopodobniej doszło do uszkodzenia błony śluzowej. Możemy jednak zminimalizować to ryzyko - wcześniejszymi przygotowaniami do tego typu zbliżeń oraz wyjątkową ostrożnością i delikatnością w ich trakcie.   

Seks analny może być źródłem chorób i zakażeń  - PRAWDA

Może być, ale nie musi - jeśli zachowamy odpowiednie środki bezpieczeństwa. Pierwsza i podstawowa zasada - po penetracji analnej nie wolno dopuścić do penetracji dopochwowej. Właściwa kolejność to: najpierw pochwa, potem odbyt, ale nigdy na odwrót! Jeśli bowiem po seksie analnym członek partnera nie zostanie umyty, może wprowadzić do pochwy groźną florę bakteryjną z jelit i spowodować stan zapalny. Należy też pamiętać, by co najmniej dwie godziny przed stosunkiem wypróżnić się. Niektórzy specjaliści i zwolennicy seksu analnego polecają wykonanie lewatywy, ale jest to już „zabawa” dla bardziej zaawansowanych.   

Podczas seksu analnego można zarazić się chorobami przenoszonymi drogą płciową - PRAWDA

Na liście zachowań grożących zakażeniem wirusem HIV, seks analny zajmuje niechlubne pierwsze miejsce! Wiąże się to z brakiem naturalnego nawilżenia i dużo większą wrażliwością błony śluzowej odbytu. Uprawiając seks zarówno tradycyjny, jak i analny bez zabezpieczenia z osobą, co do której stanu zdrowia i ilości poprzednich kontaktów seksualnych nie mamy pewności, zawsze narażamy się na ryzyko. W przypadku seksu analnego jest ono jednak nieco większe. I nie chodzi tu tylko o wirusa HIV, ale i inne choroby przenoszone drogą płciową, jak żółtaczka, pasożyty lub choroby weneryczne. Seks bez prezerwatywy jest więc tylko dla zdrowych i wiernych sobie partnerów. 

Seks analny jest tylko dla doświadczonych kochanków - PRAWDA

Kochankowie muszą darzyć się wzajemnym zaufaniem, jeśli decydują się na taką formę współżycia. Osoba penetrowana musi mieć pewność, że jej partner nie zrobi nic ponad to, czego ona może sobie życzyć. Z kolei osoba penetrująca musi wykazać się niezwykłą cierpliwością i czułością. Każdy niewłaściwy lub zbyt gwałtowny ruch może spowodować ból u partnera. Seks analny powinien być więc jednym z kolejnych etapów życia seksualnego, przeznaczonym dla doświadczonych kochanków.

Seks analny jest świetnym środkiem antykoncepcyjnym - FAŁSZ

Zdarza się, że niektóre pary decydują się na stosunek analny w dni płodne kobiety lub gdy nie mają prezerwatywy. Należy jednak pamiętać, że choć w ten sposób nie może dojść do zapłodnienia, to jednak nie jest to dostatecznie skuteczna metoda zapobiegania ciąży. Po stosunku sperma może bowiem wypłynąć z odbytu i dostać się do pochwy. Może zostać też przeniesiona ręką przez partnera, który zechce pieścić cię również z przodu. Zdarza się również, że podczas miłosnej ekstazy dochodzi do najzwyklejszej w świecie pomyłki. Pochwa i odbyt są bowiem bardzo blisko siebie i czasami może zdarzyć się, że partner włoży penisa w nieodpowiednie miejsce. Z pomocą mogą przyjść środki plemnikobójcze lub po prostu prezerwatywa. Ma ona tę dodatkową zaletę, że jeśli partnerzy zechcą zmienić miejsce penetracji, nie trzeba myć penisa, lecz wystarczy tylko zmienić prezerwatywę.  

Miłość grecka

Dla jednych stanowi nieprzekraczalne tabu, inni nie wyobrażają sobie bez niej erotycznego życia. Wokół seksu analnego narosło wiele kontrowersji, niedomówień, a czasem nawet wierutnych kłamstw. Jaka jest prawda?

O seksie analnym często mówi się ściszonym głosem. Dla jednych jest to temat wstydliwy, dla innych - budzący niesmak i zażenowanie. Jednak seks analny ma również swoich zwolenników, którzy przekonują, że ta forma miłości może dostarczać nowych, niezmiernie przyjemnych doznań. Doświadczeni kochankowie wiedzą, że aby zaznać uroków seksu analnego, trzeba wykazać się nie lada cierpliwością, czułością i - przede wszystkim - delikatnością. 
Zdania na temat seksu analnego są podzielone. Przeciwnicy twierdzą, że jest nienaturalny, niehigieniczny, a w dodatku - powoduje ból i uszkodzenia narządów wewnętrznych. Zwolennicy natomiast uważają, że przy zachowaniu podstawowych zasad higieny, odpowiednim przygotowaniu i zastosowaniu właściwych technik - zyskujemy nieznaną dotąd rozkosz. 

Grecja - kolebką seksu analnego

Seks analny nazywany jest również miłością grecką. To właśnie starożytnych Greków uważa się za prekursorów tego rodzaju zbliżeń. Wówczas były to głównie kontakty męsko-męskie, a raczej męsko-chłopięce. Seks analny uprawiano w trakcie ceremonii dojrzewania i przypisywano mu znaczenie uświęcające. Męskie nasienie miało bowiem uczynić z chłopca mężczyznę. Stymulację odbytu stosowały też prostytutki, aby pobudzić klientów mających problemy z erekcją. W XIX wieku stosunki analne stały się popularnym środkiem antykoncepcyjnym wśród klasy pracującej.
Dziś motywacja skłaniająca ludzi do uprawiania stosunków doodbytniczych bywa bardzo różna. Jest nią chęć zaspokojenia ciekawości i dostarczenia sobie nowych wrażeń lub walka z monotonią w łóżku. Dla kobiety bywa sposobem na zachowanie błony dziewiczej lub na kochanie się podczas miesiączki. Dla mężczyzn homoseksualnych seks analny jest natomiast zupełnie zwyczajną i codzienną formą aktywności seksualnej. Wydawałoby się, że w XXI wieku, w czasach wolności i tolerancji, a także w czasach, gdy seks nie jest już tematem tabu - miłość analna nie powinna budzić tak wielu emocji.
"Uczeni spierają się co do stopnia rozpowszechnienia stosunków doodbytniczych” - czytamy w książce Kazimierza Izdebskiego "Drogi i bezdroża seksu" - "Wbrew powszechnym mniemaniom stosunek analny uprawiany jest przez niewielki odsetek homoseksualistów i heteroseksualistów. Jeśli chodzi o częstotliwość stosunku analnego między mężczyzną a kobietą, to raport Kinseya nie dostarcza tu żadnych danych. Z innych, zakrojonych na mniejszą skalę badań seksuologicznych wynika, że stosunek ten uprawia około 3 procent mężczyzn i 2 procent kobiet. Liczby te nie oznaczają oczywiście, że ludzie ci uprawiają stosunek analny stale, oznacza tylko - na podstawie badań - że ludzie ci mieli do czynienia z tego rodzaju praktykami seksualnymi".
Ile osób chciałoby spróbować tego rodzaju stosunku, ale boi się do tego przyznać? Tego nie badano. Ale wystarczy przeczytać fora internetowe, żeby zorientować się, że zainteresowanie tym tematem jest ogromne! Także na forum Republiki Kobiet ostatnio pojawił się ten temat. Zazwyczaj dominują wypowiedzi mężczyzn. Oni bowiem skrycie marzą o miłości analnej, ale wstydzą się powiedzieć o tym swojej partnerce lub nie wiedzą, jak ją do tego zachęcić. Nie brakuje też wypowiedzi kobiet, które chciałyby urozmaicić swoje życie erotyczne, ale nie zawsze wiedzą, jak się do tego „zabrać”. Zainteresowanie tematem jest duże, ale wiedza - nie zawsze rzetelna. Dlatego poniżej przedstawiamy informacje odpowiadające na najczęściej zadawane pytania dotyczące seksu analnego.

Foto o miłości

Jaka jest ta Milość

a dla mnie miłość nigdy nie jest szara i nużąca...zawsze jest cudowna i magiczna... no i niezapomniana... tylko czasem przesłania ją codzienność- smutna i ciemna... ale jest to tylko okres przejściowy i w każdej chwili może zrobić się pięknie i wielobarwnie... z resztą, gdyby to cudowne uczucie zawsze było wesołe i słoneczne to nie stałoby się ono sprawą trywialną? jak dla mnie tak-bo wszystko co się nie zmienia, szybko się ludziom nudzi...
Milosc jest najwazniejsza wartoscia w naszym zyciu...mozesz miec wszystko...pieniadze,samochod, dom...ale nic nie zastapi Ci milosci...bez milosci te rzeczy traca swoja hmm jakby wartosc...Jaka jest milosc?zawsze piekna,czasem powodujaca cierpienie..ale zawsze pamietamy te chwile najlepsze...zawsze zostawi po sobie cos pozytywnego...wedlug mnie czlowiek zyje dla milosci...zyje po to by dawac komus szczescie..potem by wychowac swoje dzieci na bazie milosci..wyprowadzic ich w zyciu na kogos wartosciowego i szczesliwego..to wszystko skupia sie do milosci...




Miłość jak słońce: ogrzewa świat cały
I swoim blaskiem ożywia różanym,
W głębiach przepaści, w rozpadlinach skały
Dozwala kwiatom rozkwitnąć wiośnianym
I wyprowadza z martwych głazów łona
Coraz to nowe na przyszłość nasiona.

Miłość jak słońce: barwy uroczemi
Wszystko dokoła cudownie powleka;
Żywe piękności wydobywa z ziemi,
Z serca natury i z serca człowieka
I szary, mglisty widnokrąg istnienia
W przędzę z purpury i złota zamienia.

Miłość jak słońce: wywołuje burze,
Które grom niosą w ciemnościach spowity,
I tęczę pieśni wiesza na łez chmurze,
Gdy rozpłakana wzlatuje w błękity,
I znów z obłoków wyziera pogodnie,
Gdy burza we łzach zgasi swe pochodnie,

Miłość jak słońce: choć zajdzie w pomroce,
Jeszcze z blaskami srebrnego miesiąca
Powraca smutne rozpromieniać noce
I przez ciemność przedziera się drżąca,
Pełna tęsknoty cichej i żałoby,
By wieńczyć śpiące ruiny i groby. 




Miłość jest wtedy... gdy smakują mi Twoje łzy...
Gdy siedzę przy stole i patrzę jak jesz... i pijesz czerwone wino...
Gdy w Twoich oczach blask świecy się odbija...
Gdy przypominasz mi dobre chwile...
I jesteś więzieniem i sposobem na życie...
Gdy pływasz w złotych liściach i uśmiechasz się do mnie...
Miłość jest wtedy gdy oddałabym Tobie swoją krew...
Miłość jest wtedy gdy wiem ze oddam życie za Ciebie...
Gdy nie złościsz się kiedy milczę?
I kiedy płaczę...
Gdy umierasz umiera część mnie razem z Tobą...
Gdy wiem ze tak musi być choć tego nie chcę
I zamykam Twoje oczy co były niebem i milczące usta co były chlebem...
Gdy wysychają na zawsze Twoje łzy a ja nie jestem zła...
A tak naprawdę miłość jest wtedy gdy stajesz się moim przyjacielem...
I zrobiłabym dla Ciebie wszystko...
Miłość jest wtedy gdy mnie akceptujesz...
Miłość jest wtedy gdy ocierasz moje łzy...
Gdy siedzisz w wannie z gorącą wodą i robisz mi miejsce...
Gdy mi ufasz jak mnie nie ma...
Gdy w środku nocy zrobisz mi herbatę...
I Ciebie męczę i uszczęśliwiam...
Gdy myślę i milczę Ty mi towarzyszysz...
Miłość jest wtedy gdy śpisz obok mnie
Miłość jest wtedy gdy jesteś stary a ja Ci mówię "moje kochanie"...
Gdy dajesz mi szczęście jakiego nikt nie daje...
Gdy płaczesz wiedząc że ja płacze...
Gdy wiesz to... czego inni nie wiedzą,...
Gdy jesteś ze mną szczery bo wiesz że wszystko możesz mi powie

Dla mojej córki

"Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą, nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego, nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje.

Życzenia - Walentynki

Dla Ciebie...

Dla Ciebie każda ma ocena zła,
Dla Ciebie każdy mój cudowny sen,
Dla Ciebie każde spojrzenie me,
Dla Ciebie te słowa KOCHAM CIĘ

Jesteś cudem nad cudy,
z Tobą nie ma nudy!
Kocham Cię nad życie,
choć to ukrywam skrycie...
Bądź, proszę, mym Walentym
zawsze uśmiechniętym!

Dla Ciebie wszystek słońca blask.
Dla Ciebie niebo pełne gwiazd.
Dla Ciebie wszystkie moje sny.
Dla mnie kochany tylko Ty!!! :)

Jestem twoją walentynką,
uśmiechniętą twą dziewczynką.
Może nie wiesz, lecz ja wiem
i chcę ci powiedzieć, że kocham Cię!

Walentynki

Skąd przybyły-Walentynki (ang. Valentine's Day) – coroczne święto zakochanych przypadające 14 lutego. Nazwa pochodzi od św. Walentego, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego dnia.

Do Polski obchody walentynkowe trafiły w latach 90. XX wieku z kultury francuskiej i krajów anglosaskich, a także wraz z kultem świętego Walentego z Bawarii i Tyrolu. Święto to konkuruje o miano tzw. święta zakochanych z rodzimym świętem słowiańskim zwanym potocznieNocą Kupały lub Sobótką, obchodzonym w nocy z dnia 21 na 22 czerwca.Zwyczajem w tym dniu jest wysyłanie listów zawierających wyznania miłosne (często pisanewierszem). Na Zachodzie, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych czczono św. Walentego jako patrona zakochanych. Dzień 14 lutego stał się więc okazją do obdarowywania się drobnymi upominkami^[1].

14 lutego jest również dniem chorych na epilepsję, którzy mają tego samego patrona.

Fazy związku

1. Faza zakochania

Zaczynają rozwijać się trzy składniki, przy czym najsilniej przybiera na sile namiętność. Pojawią się symptomy charakterystyczne dla miłości.

2. Faza romantycznych początków

Charakteryzuje się wzrostem intymności. Jest zazwyczaj krótkotrwała. Rozbudzeni namiętnością partnerzy zaczynają częściej się spotykać, rozmawiać o sobie, lepiej się poznawać, efektem tego jest wzrost intymności. Pojawia się także decyzja co do utrzymania związku i przechodzi on w fazę trzecią.

3. Faza związku kompletnego

Charakteryzuje się występowaniem wszystkich trzech składników. Wiąże się to zazwyczaj z podjęciem decyzji o ślubie, zamieszkaniu razem, a więc decyzji co do trwania danego związku. Jest to faza najbardziej zadowalająca dla partnerów, a także najbardziej nasycona emocjami. Osiągają oni najwyższy stopień intymności. Podobnie teraz ich zobowiązanie jest bardzo mocne. Koniec tej fazy jest jednoznaczny z nieuchronnym końcem namiętności. Nagłe osłabnięcie namiętności wyznacza wejście w fazę czwartą.

4. Faza związku przyjacielskiego

Jest pozbawiona składnika namiętności, który jeśli był utożsamiany z samą miłością, może oznaczać, że w danym związku miłość wypaliła się. Dla wielu ludzi wejście w fazę związku przyjacielskiego oznacza najbardziej satysfakcjonujący okres dla ich związku. Uwzględniając fakt, że w fazie tej dominuje zaangażowanie, które jest zależne od naszej woli, jak i intymność, która tylko po części także jest od niej zależna, możemy stwierdzić, że przedłużenie tej fazy jest zależne od woli obojga partnerów. Problemem może być dla nich podtrzymanieintymności na wysokim poziomie, a więc wzajemne zaufanie, lubienie się, chęć pomagania i otrzymywania pomocy. Jeśli nie uda się podtrzymać intymności, związek przechodzi w ostatnią z faz.

5. Faza związku pustego

Charakteryzuje się jedynie zaangażowaniem, które jest jedynym składnikiem podtrzymującym go. Diada taka jest jedynie pozostałością po miłości, gdyż opierając się na samym zaangażowaniu należy się liczyć z możliwością, że któryś z partnerów zapragnie zmiany i zrezygnuje z dalszego trwania takiego związku. Jest to faza, która nie musi pojawić się w związku, o ile partnerom uda się podtrzymać intymność. Jednak w momencie spadku intymności, zaangażowanie może również podtrzymywać dany związek z równie dobrym rezultatem. Jeżeli dochodzi do tej fazy najczęściej związek przechodzi w fazę szóstą.

6. Rozpad związku

7 form miłości

• lubienie: intymność, ale bez zaangażowania czy namiętności.
• zadurzenie: namiętność bez zaangażowania czy intymności.
• pusta miłość: zaangażowanie bez namiętności czy intymności.
• romantyczna miłość: intymność i namiętność, ale bez zaangażowania.
• niedorzeczna miłość: zaangażowanie i namiętność, ale bez intymności.
• partnerska miłość: zaangażowanie i intymność, ale bez namiętności.
• miłość doskonała: zaangażowanie, intymność i namiętność.

Teoria miłości Sternberga

miłość można opisać przy pomocy trzech zasadniczych składników. Są to namiętność, intymność i decyzja/zobowiązanie (zwana też tu za B. Wojciszke "zaangażowaniem"). Cechy ulegają ciągłej przemianie w czasie trwania związku.
niebieski-Intymność 
czerwony-Namiętność 

Zaangażowanie-zółty

Miłość

Co to jest Miłość-jest dowolną ilością emocji i doświadczeń zachodzących z powodu silnej więzi. Słowo miłość może odnosić się do wielu różnorodnych uczuć, stanów i postaw, poczynając od ogólnego zadowolenia, a kończąc na silnej więzi międzyludzkiej. Rozmaitość użyć i znaczeń, połączona z zawiłością opisywanych przez nią uczuć, powoduje, że miłość jest niespotykanie trudna do zdefiniowania, nawet w porównaniu do innych stanów emocjonalnych.

Miłość jest przedmiotem i źródłem inspiracji dla twórców sztuki oraz literatury, religii i psychologii. Przez niektórych ludzi bywa uważana za sens życia ludzkiego – czyniąca je prawdziwym i w pełni szczęśliwym